گزینش ژنوتیپ های مطلوب با عملکرد و پایداری بالا هدف نهایی اغلب برنامه های اصلاحی سویا است. با هدف بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه لاین های امیدبخش سویا، 19 لاین امیدبخش به همراه رقم ویلیامز (شاهد) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مناطق کرج، گرگان، مغان و خرم آباد طی دو سال زراعی (1392 و1393) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تعیین سازگاری و پایداری عملکرد از تجزیه GGE بای پلات استفاده شد. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثرات سال، مکان، سال در مکان، ژنوتیپ، ژنوتیپ در سال، ژنوتیپ در مکان و ژنوتیپ در سال در مکان در سطح 1 % معنی دار بودند. سهم واریانس اثرات سال، مکان و ژنوتیپ به ترتیب 01/0، 60/0 و 02/0 بود که بیانگر سهم قابل توجه اثر مکان آزمایشی بود. دو مولفه PC1 و PC2 در مجموع 58 درصد از واریانس مربوط به اثر ژنوتیپ به اضافه اثر متقابل ژنوتیپ در محیط را توجیه نمودند. در این تحقیق سه محیط کلان مشخص شدند که اولین محیط کلان شامل محیط های E2 (کرج 1393)، E5 (مغان 1392) و E8 (گرگان 1393) و لاین G16 برترین ژنوتیپ این محیط بود، دومین محیط کلان شامل محیط های E3 (خرم آباد 1392) و E4 (خرم آباد 1393) و لاین G8 برترین ژنوتیپ این محیط بود و سومین محیط کلان شامل محیط های E1 (کرج 1392) و E7 (گرگان 1392) و لاین G17 برترین ژنوتیپ این محیط بودند. نتایج تجزیه GGE بای پلات نشان داد که لاین G17 (L85-3059) با 2702 کیلوگرم در هکتار و لاین G16 (L12/Chaleston × Mostang) با 2750 کیلوگرم در هکتار، مطلوب ترین ژنوتیپ ها از نظر عملکرد دانه و پایداری بودند. همچنین محیط E7 (گرگان 1392) مطلوب ترین محیط از نظر قدرت تمایز بین ژنوتیپ های سویا و بهترین نماینده منطقه هدف در نظر گرفت.

گزینش ژنوتیپ های مطلوب با عملکرد و پایداری بالا هدف نهایی اغلب برنامه های اصلاحی سویا است. این تحقیق با هدف بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه 19 لاین خالص سویا همراه با رقم شاهد ویلیامز (20 ژنوتیپ) طی دو سال زراعی (1394-1393) در چهار منطقه کرج، گرگان، مغان و شهرکرد انجام گردید. در کلیه مناطق آزمایشی از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده گردید. جهت تعیین سازگاری و پایداری عملکرد از دو روش تجزیه امی (AMMI) و GGE بای پلات استفاده شد. تجزیه واریانس مرکب بیانگر اثرات معنی دار محیط، ژنوتیپ، اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و مولفه های IPCA1 و IPCA2 (تجزیه امی) در سطح 1% بود. واریانس اثر متقابل ژنوتیپ × محیط 42% از واریانس کل و دو مولفه IPCA1 و IPCA2 در مجموع 81 % از واریانس اثر متقابل را به خود اختصاص دادند. براساس معیارهای امی (IPCA1، IPCA2 و ASV) ژنوتیپ G17 (Williams x Steel/L3) با عملکرد 2449 کیلوگرم در هکتار به عنوان پایدارترین ژنوتیپ تعیین گردید در حالیکه بر اساس معیار بای پلات ژنوتیپ هایG18 (Steel/L4 (Williams x و G20 (شاهد/ Williams) به ترتیب با عملکرد 2865 و 2927 کیلوگرم در هکتار به عنوان مطلوب ترین ژنوتیپ ها شناخته شدند. همچنین بر اساس هر دو روش بای پلات و امی محیط هایE7 وE8 (شهرکرد سال اول و دوم) به عنوان مطلوب ترین محیط ها انتخاب شدند و دو ژنوتیپ G18 و G20 در دو محیطE8 و E9 جزء چهار ژنوتیپ برتر بودند. در تجزیه بای پلات دو محیط کلان شناسایی شد که اولین محیط کلان شامل محیط های E3 (گرگان سال اول)، E5 (مغان سال اول) و E6 (مغان سال دوم) و دومین محیط کلان شامل محیط های E1 (کرج سال اول) و E2 (کرج سال دوم) و E4 (گرگان سال دوم) بود.

صیانت از محیط زیست سالم به عنوان یکی از حق های بنیادین بشر، از جمله تکالیف عمده دولت در جامعه محسوب می شود. کارکردهای دولت های امروزی، متاثر از اندیشه های حاکمیت مردم، تضمین حقوق بشر، رفاه اجتماعی و ایده حکمرانی مطلوب با رویکرد توسعه پایدار می باشد، بر این اساس هدف اساسی مقاله، بررسی تاثیر شاخصه های حکمرانی مطلوب در تضمین حق به محیط زیست سالم می باشد. مقاله با رویکرد توصیفی - تحلیلی، مفهوم و مولفه های حکمرانی مطلوب، ارتباط حق به محیط زیست سالم با حقوق بشر، تاثیرگذاری شاخصه های حکمرانی مطلوب در تضمین محیط زیست سالم، سلامتی انسان، بهره مندی کارآمد از مواهب طبیعت، جبران خسارات زیست محیطی را بررسی می نماید.یافته های پژوهش نشان می دهد با کاربردی نمودن مولفه های حکمرانی مطلوب در جامعه و تحقق کارویژهای دولت و با ساز و کارهای آموزش زیست محیطی، حق به محیط زیست سالم به نحو موثری مورد صیانت و حمایت قرار می گیرد.

و احذر منازل الغفله و الجفاء و قله الاعوان علی طاعه اله: و احتراز کن از جاهایی که مردم آن از یاد خدا غافل اند و به یکدیگر ستم روا می دارند و بر اطاعت خدا به یکدیگر کمک نمی کنند. (نهج البلاغه، ن 69) از روزگاران گذشته تا امروزه که موضوع پرداختن به معرفی شهر آرمانی (یا شهر خوب یا شهر قابل زیست و مانند اینها) و ویژگی های آن شدت پیدا کرده است، بسیاری از حکما و مصلحان و داعیه داران شناخت راه های سعادتمندی بشر، اقدام به معرفی بهترین هایی برای انسان در زمینه های مختلف کرده اند، یکی از مهم ترین این زمینه ها بهترین و مطلوب ترین فضای زندگی انسان، اعم از شهر یا معماری بوده است. بسیاری از حکما و عرفا و متخصصان از تعابیری چون شهر آرمانی، خانه مطلوب، یوتوپیا، شهر خدا، معماری انسانی و امثال اینها سخن گفته اند. با عنایت به دگرگونی های کالبدی و فن آوری و فکری و امکانات در دسترس و شیوه زیست، به نظر می رسد که به جای سخن گفتن از بهترین کالبد معماری، اصلح آن باشد که به بهترین و عالی ترین اصل یا صفت برای معماری، یا معماری ای که برای زندگی انسانی انسان مناسب و مطلوب باشد، سخن گفت. بدیهی است که در کنار معرفی این عالی ترین صفت، تبیین بدترین ویژگی نیز ضرورت خواهد داشت. به دنبال پاسخ این سوال که بهترین صفت برای معماری مطلوب چیست، این سوال نیز مطرح می شود که بهترین حالت برای انسان چه حالتی است؟ مطالعات و کاوش در فرهنگ اصیل ایرانی متکی بر جهان بینی توحیدی نشان می دهد که بهترین حالت برای انسان، آگاهی یا «حس حضور» (و شعبات آن شامل حس خودآگاهی، حس زمان، حس ایمان، حس امان، حس مکان و ...) است، در مقابل بدترین حالت برای انسان، حالت غفلت و ناآگاهی و جهل است که در آن، هر چیز بر او مشتبه می شود. نگارنده مقاله حاضر با اتکا به روش های اکتشافی و تحلیلی و قیاسی، سعی کرده تا در مقایسه بهترین صفت برای بهترین هایی که حضرت احدیت برای سعادت و کمال انسان خلق کرده است، به بهترین صفت برای معماری مطلوب ایرانی (که اسلامی و حتما انسانی) است، دست یابد. ناگفته نماند که اصلی ترین معادل واژه برای «حس حضور» و «آگاهی»، بیداری و متذکر بودن است، به این ترتیب، اصلی ترین صفت برای بهترین فضای زندگی، تذکردهی، بیدارکنندگی و غفلت زدایی خواهد بود.

مقدمه و هدف: جو (Hordeum vulgare L.) بعد از گندم از لحاظ سطح زیر کشت در ایران مقام دوم را دارد و طبق آخرین آمار وزارت جهاد کشاورزی (1399) سطح زیر کشت آن در کشور 1/547 میلیون هکتار گزارش شده است که از این سطح مقدار تولید دانه 3/514 میلیون تن بوده است. هدف از این پژوهش گزینش بهترین ژنوتیپ های جوی مورد بررسی براساس عملکرد دانه و پایداری آن و همچنین اجزای عملکرد و صفات مهم زراعی مرتبط با عملکرد در مناطق معتدل استان خراسان رضوی بود. مواد و روش ها: به منظور شناسایی ژنوتیپ های مطلوب جو، سه لاین امیدبخش به همراه ارقام نصرت، یوسف، گوهران و ریحان در قالب طرح بلوک های کـامل تصادفی در پنج تکرار در سه شهرستان فیروزه، بردسکن (بخش انابد) و خلیل آباد (بخش کندر) طی سال زراعی 99-1398 کشت و مورد مطالعه قرار گرفتند. صفات تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، ارتفاع بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت اندازه گیری شدند. از تجزیه GGE (ژنوتیپ و ژنوتیپ×محیط) بای پلات، تجزیه بای پلات ژنوتیپ×عملکرد×صفت جهت بررسی اهداف این پژوهش استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از تجزیه پایداری، لاین امیدبخش MB95-4 به عنوان ژنوتیپ مطلوب بوده و نزدیک ترین ژنوتیپ به آن ، لاین امیدبخش MB95-11 بود. در این پژوهش از GYT (ژنوتیپ×عملکرد×صفت) بای پلات جهت شناسایی ژنوتیپ های مطلوب براساس چندین صفت به طور همزمان استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده در این پژوهش لاین های امیدبخش MB95-4 و MB95-11 به ترتیب در ترکیب عملکرد دانه با صفات مورد ارزیابی بهترین بودند. براساس شاخص GYT (ژنوتیپ×عملکرد×صفت)، لاین های امیدبخش MB95-4 و MB95-11 به ترتیب بالاترین مقادیر را به خود اختصاص دادند. از طرفی این دو لاین فاقد مقادیر منفی برای ترکیب عملکرد با صفات مختلف بودند. این امر بیانگر برتری نسبی این ارقام در ترکیب عملکرد دانه با صفات مورد ارزیابی بود. مقدار شاخص GYT برای رقم گوهران نزدیک به صفر (0/01) بود و بدین مفهوم است که این رقم دارای مقادیر متوسط صفات مورد ارزیابی در این پژوهش بوده است. نتیجه گیری: در مجموع براساس نتایج این پژوهش بهترین ژنوتیپ ها در مناطق معتدل استان خراسان رضوی براساس عملکرد دانه و پایداری آن و نیز اجزای عملکرد و صفات مهم زراعی لاین های امیدبخش MB95-11 و MB95-4 بودند.